Χαροπάλευα .
Έπρεπε να επιβιώσω .
Πούλησα ακριβά ότι είχε απομείνει .
Κάτι παλιά πράγματα άλλων εποχών .
Σιγά τις αναμνήσεις .
Σιγά τον ήλιο .
Δεν τρώγονται
και το σώμα μου πεινούσε .
Ψιλοβολεύτηκα .
Λίγο ψωμί
λίγο λάδι
λίγη ζάχαρη
και τσιγάρα .
Έτσι για να το φχαριστηθώ .
Τι νόημα έχει η πείνα αν δεν καπνίσεις μετά το φαγητό ένα σέρτικο .
Και καφέ ...
ναι αγόρασα και καφέ .
Δε θυμάμαι τίποτα πια .
Ένα εισιτήριο μου έμενε σε εκκρεμότητα .
Θα το βρω περπατώντας .
Σκυφτός περπατούσα
και κλωτσούσα σιγανά ότι έβρισκα μπροστά μου
μήπως και είχε μπλέξει κάπου ένα εισιτήριο .
Μεγάλη προσπάθεια να κλωτσάς ότι βρίσκεις μπροστά σου .
Πολλές φορές νομίζεις πως δουλεύεις κιόλας .
Δε θυμάμαι τελικά αν το βρήκα .
Θυμάμαι μόνο ότι κλωτσώντας
βρήκα εσένα
Δεν ήσουν το εισιτήριο που έψαχνα
Δεν ήσουν το εισιτήριο που έψαχνα
αλλά λαχείο που σε βρήκα κλωτσώντας .
Και σ' εξαργύρωσα .
Και κέρδισα .
Εμένα .
Και σ' εξαργύρωσα .
Και κέρδισα .
Εμένα .
Απέραντη
Ατελείωτη
Βαθιά ψιλή άμμος .
Βουλιάζουν τα πόδια μέχρι το γόνατο .
Τη μέρα
χωρίς ανάσα .
Τη νύχτα
πολύ κρύο .
Υγρά
ελάχιστα .
Μετά από κείνον το λόφο θ' αντικρύσουμε ...
Ναι θ' αντικρύσουμε...
Την Αιώνια Πόλη .
Φτάνουμε
Κουράγιο
Λίγο ακόμη .
Θεόρατα τείχη από πέτρα και άμμο .
Οι πολεμίστρες αγέρωχες στέκουν
Αιώνες τώρα .
Σε απόσταση αναπνοής .
Η βαριά δίφυλλη θύρα ανοίγει διάπλατα .
Πατάμε
Πατάμε τα χώματα της Αιώνιας Πόλης .
Χρώματα
Αρώματα
Πρόσωπα φωτεινά .
Λίγο νερό....
Λίγο νερό από την Αιώνια Πόλη .
Παντού ζυγαριές ...
Φρούτα
Λαχανικά
Προχωράμε ...
Το κατάλυμα μας περιμένει .
Έφυγε η κούραση .
Γύρω από ένα πηγάδι όλοι .
Για το Αθάνατο νερό .
Δεν υπάρχουν Δίκες .
Δεν υπάρχουν άνομοι στην Αιώνια Πόλη .
Αγάπη και Φως .
Μας καλωσορίζουν .
Ένα μαντήλι στα μάτια είναι αναγκαίο .
Δεν μπορείς να δεις τα πάντα στην Αιώνια Πόλη αν δεν συνηθίσεις το Φως της .
Καθόμαστε στο πέτρινο στασίδι .
Γαλήνη
Ακόμη κι από τα παιδιά που παίζουν και γελούν με την ψυχή τους .
Αμέσως αισθάνεσαι τη γαλήνη του σώματος .
Την απόλυτη συνύπαρξη σώματος και ψυχής .
Δεν έχει σημασία ποιός ελέγχει ποιόν στην Αιώνια Πόλη .
Σε απόσταση αναπνοής .
Η βαριά δίφυλλη θύρα ανοίγει διάπλατα .
Πατάμε
Πατάμε τα χώματα της Αιώνιας Πόλης .
Χρώματα
Αρώματα
Πρόσωπα φωτεινά .
Λίγο νερό....
Λίγο νερό από την Αιώνια Πόλη .
Παντού ζυγαριές ...
Φρούτα
Λαχανικά
Προχωράμε ...
Το κατάλυμα μας περιμένει .
Έφυγε η κούραση .
Γύρω από ένα πηγάδι όλοι .
Για το Αθάνατο νερό .
Δεν υπάρχουν Δίκες .
Δεν υπάρχουν άνομοι στην Αιώνια Πόλη .
Αγάπη και Φως .
Μας καλωσορίζουν .
Ένα μαντήλι στα μάτια είναι αναγκαίο .
Δεν μπορείς να δεις τα πάντα στην Αιώνια Πόλη αν δεν συνηθίσεις το Φως της .
Καθόμαστε στο πέτρινο στασίδι .
Γαλήνη
Ακόμη κι από τα παιδιά που παίζουν και γελούν με την ψυχή τους .
Αμέσως αισθάνεσαι τη γαλήνη του σώματος .
Την απόλυτη συνύπαρξη σώματος και ψυχής .
Δεν έχει σημασία ποιός ελέγχει ποιόν στην Αιώνια Πόλη .
Είσαι εσύ
είναι αυτός
είναι ο άλλος .
Συνυπάρχουμε με ψυχές και σώματα .
Απέραντη η Αιώνια Πόλη .
Άλλη οικουμένη .
Άλλο Σύμπαν.
Παράλληλο ή όχι δεν έχει σημασία .
Η αγάπη είναι αυτή που ξέρουμε .
Ίδια
Η άυλη συνεισφορά της στο ανθρώπινο γένος .
Σ΄ αυτόν τον πλανήτη
είναι ο άλλος .
Συνυπάρχουμε με ψυχές και σώματα .
Απέραντη η Αιώνια Πόλη .
Άλλη οικουμένη .
Άλλο Σύμπαν.
Παράλληλο ή όχι δεν έχει σημασία .
Η αγάπη είναι αυτή που ξέρουμε .
Ίδια
Η άυλη συνεισφορά της στο ανθρώπινο γένος .
Σ΄ αυτόν τον πλανήτη
στη μάνα Γη .
Παιδιά των σπλάχνων της
από κύτταρα δικά της .
Και Δικαιοσύνη .
Όλοι ίσοι απέναντι σε όλους .
Οι ζυγαριές δεν είναι φόβητρο .
Υπενθύμιση είναι
της ενσάρκωσης του Δικαίου .
Δεν εισχωρούν παράσιτα στην Αιώνια Πόλη .
Γι αυτό περνάς από την έρημο για να τη βρεις .
Εισέρχεσαι καθαρός .
Παιδιά των σπλάχνων της
από κύτταρα δικά της .
Και Δικαιοσύνη .
Όλοι ίσοι απέναντι σε όλους .
Οι ζυγαριές δεν είναι φόβητρο .
Υπενθύμιση είναι
της ενσάρκωσης του Δικαίου .
Δεν εισχωρούν παράσιτα στην Αιώνια Πόλη .
Γι αυτό περνάς από την έρημο για να τη βρεις .
Εισέρχεσαι καθαρός .
Ζω
Ζω στο άβατον της εναρμόνησης .
Ζω
Ζω το μεγαλείον της Αθανασίας .
Ζω
Ζω την ελπίδα της Αιώνιας μετενσάρκωσης .
Ζω
Ζω στην Αιώνια Πόλη .
Αναπνέω
Επτά Γαλαξίες και εκατομμύρια Πλανήτες .
Εγώ κι η Θέμις μου .
Είναι το ΕΙΝΑΙ ΜΟΥ η Αιώνια Πόλη .
Πως να σωθείς από μια υπερβολή .
Κρυμμένη εκεί
κάτω από τη γλώσσα
έτοιμη να ξεστομιστεί .
Και τι θα πει σ ΄ αγαπάω.
Μεγάλη υπερβολή .
Τι αγαπάς δηλαδή ;
Δε γνωρίζουν οι άνθρωποι τι αγαπούν .
Ούτε τι θα πει αγάπη γνωρίζουν .
Όλα υπερβολικά είναι .
Με στόμφο
με δάκρυα
με αίμα
με πατώματα αστέγνωτα .
Και φεύγεις ...
Και σου μένει μια υπερβολή .
Την ξεστόμισες ;
Είναι υπερβολή .
Είναι ακόμη κάτω από τη γλώσσα ;
Είσαι δειλός .
Καλά κάνει το καναρίνι και κελαϊδάει όλη μέρα στο κλουβί
κι αυτοί οι ανόητοι άνθρωποι
νομίζουν πως είναι φυλακισμένο .
Υπερβολές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου