ΣΥΝΟΨΗ.
Είναι μια απ’ τις δύσκολες νύχτες που το ράδιο παίζει και το κρασί κυλά. Έξω απ’ το διαμέρισμα της οδού Ντιμίτριεφσκα 13 στο Κίεβο, την πρωτεύουσα της μακρινής Ουκρανίας, χιονίζει. Η Εύη σέρνεται από δωμάτιο σε δωμάτιο, παριστάνοντας την ευτυχισμένη σύζυγο και μητέρα, σε μια χώρα μίζερη που σκάβει λάκκο και θάβει το πεθαμένο της εγώ. Γελάει και κρύβει πληγές. Σαν γυναίκα υποταγμένη, τη διατάζουν τα γονίδιά της να υπομένει.
Ακούστε το ομότιτλο τραγούδι σε μουσική Γιάννη Νικολάου και στίχους της Μαρίας Παπαδάκη
Υποτάχθηκε απ’ τον ίδιο της τον εαυτό, τη στιγμή που είπε: ναι, θα ’ρθω κι ας μη θέλω. Με σπίρτο την ανάγκη να μην αφήσει μόνους τους οικείους της, άναψε φλόγες γύρω της που φούντωσαν πολύ. Δε μπορεί πια να δραπετεύσει, κι αυτοκτονεί με τo ίδιο της το κεντρί, σκορπιός σ’ απόγνωση!